Posted on Dec 19, 2012 in
Door een goede vriend werd mijn geheugen nog even opgefrist aangaande een man die inmiddels geen kwaad meer kan aanrichten omdat hij middels actieve euthanasie zonder duidelijke aanwijsbare medische reden zijn ziel naar de hel heeft laten afvloeien. Ik geloof niet zo in de hel, maar voor deze man maak ik een uitzondering.
Ter introductie laat ik u even zien hoe onze media al jaren bijdraagt aan het misselijk makende pedofilie-evangelie:
In dit interview wordt gesproken over pedofilie als ware het liefde voor kinderen. Kunt u mij uitleggen hoe gestolen kinderen uit weeshuizen of baby’s en kinderen uit kinderdagverblijven die volledig hulpeloos aangerand worden soms tot de dood erop volgt, dit als liefde zouden kunnen ervaren!? De Smerigste vieze ranzigheid van beestachtig kindermisbruik van deze pedofielen wordt bedekt met een praatje over strelende liefde! En dat in de wetenschap dat deze man in bezit was van gigantische hoeveelheden foto’s en videomateriaal waarop zeer jonge kinderen sexueel gruwelijk misbruikt worden.
Luistert u voor de beeldvorming even naar de Argusoog radiouitzending onder aan dit artikel.
Veroordeling (1950)
In juli 1950 moest hij plotsklaps al zijn functies neerleggen. Naar buiten toe werd verklaard dat dit was wegens gezondheidsredenen, hetgeen zo in die tijd gebruikelijk was bij “gevoelige kwesties”. Alleen Joop Lücker, toenmalig hoofdredacteur van de Volkskrant, hield zich niet aan deze “code”. Hij plaatste een artikel op de voorpagina waarin hij meldde dat Brongersma was gearresteerd, overigens zonder de redenen daarvan te vermelden. Dit werd hem van verschillende kanten zeer kwalijk genomen, ook door hooggeplaatsten in de politiek en van het Bisdom Haarlem. Kunt u raden wie er allemaal gebaad waren bij deze doofpot?
Brongersma was op 8 juli 1950 gearresteerd wegens zijn seksuele relatie met een 16 of 17-jarige jongeman in zijn woonplaats (Althans dat is het doofpot verhaal). In die tijd gold voor homoseksuele contacten, nog een leeftijdsgrens van 21 jaar (artikel 248bis van het Wetboek van Strafrecht). Brongersma werd op grond van dit artikel veroordeeld en kwam voor een psychiatrisch onderzoek terecht in de Psychiatrische Observatie Kliniek te Utrecht, het huidige Pieter Baan Centrum. Vervolgens zat hij zijn straf uit in de Koepelgevangenis in Haarlem. Hij kwam vrij op 3 mei 1951.
Vervolg carrière
Na zijn detentie dachten velen dat zijn carrière nu gebroken was. Hij vestigde zich in Utrecht en volgde vanwege zijn homoseksualiteit therapeutische behandelingen; eerst bij prof. Kempe en vervolgens bij prof. Pieter Baan. Hij vervolgde in die tijd zijn loopbaan als journalist en publicist en werkte daarbij met name veel voor de Volkskrant, als juridisch medewerker, zulks op verzoek van hoofdredacteur Joop Lücker.
In die tijd bleef hij ook politiek actief en van 1953 tot 1956 maakte hij deel uit van het gewestelijk bestuur van de PvdA in Utrecht. Hij ondervond veel steun om een “come-back” te kunnen maken. Dit leidde ertoe dat hij in 1956 werd aangesteld als directeur van het Maatschappelijk Buurtwerk in Haarlem (1956-1960). In 1950 was hij als gevolg van zijn veroordeling geroyeerd als lid van de Nederlandse Orde van Advocaten. Na een eerste mislukte poging in 1956 werd hij bij een tweede poging in 1959 weer tot de Orde van Advocaten toegelaten. Daardoor kon hij zijn beroep weer uitoefenen. Hij vestigde zich als zelfstandig advocaat, officieel tot zijn pensionering in 1980, hoewel hij ook daarna nog zaken in behandeling nam.
Pedo seksreizen
In zijn boek ‘Vissers in troebel water. Schandalen van kerk en politiek’ stelt Peter Siebelt dat Brongersma vanaf 1960 met bevriende pedofielen seksreizen naar onder andere Marokko, Portugal, Thailand en de Filipijnen zou hebben gemaakt.”
Eerste Kamer, tweede periode (1963-1977)
Naast zijn praktijk als advocaat, was hij van 1960 tot 1967 als wetenschappelijk hoofdmedewerker verbonden aan het Criminologisch Instituut van de Rijksuniversiteit Utrecht, waar hij nauw samenwerkte met professor Willem Pompe. In 1963 verzocht de Partij van de Arbeid hem terug te keren in de Eerste Kamer voor een tweede periode, deze duurde tot zijn pensionering in 1977. Hij voerde in de Senaat het woord over justitie-aangelegenheden en was van 1969 tot 1977 voorzitter van de Vaste Commissie voor Justitie.
Zou Brongersma iets van doen hebben gehad met de aanstelling van Joris Demmink?
Beloond door de koningin
Brongersma werd vooral bekend door zijn publicaties en zieke stellingname met betrekking tot de liberalisering van pedofilie, waarnaar zijn bijzondere interesse uitging. Hij speelde een belangrijke rol bij de afschaffing in 1971 van artikel 248bis van het Wetboek van Strafrecht, het artikel op grond waarvan hij zelf in 1950 was veroordeeld. De strafbaarstelling van homoseksuele contacten werd verlaagd van 21 naar 16 jaar, een gelijkstelling met de leeftijdsgrens voor heteroseksuele contacten.
Voor zijn bijdrage aan de verpedofilisering van de maatschappij kreeg hij op 29 april 1975 de onderscheiding van Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.
Pedofiel materiaal Brongersma
[Bron Volkskrant 23/12/2000] Bij een tweede huiszoeking in de woning van de overleden oud-PvdA-senator E. Brongersma in Overveen zijn begin oktober grote hoeveelheden dagboeken en agenda’s in beslag genomen….
Volgens L. van Naerssen, vertrouweling van de oud-senator, zijn de notities ‘uiterst privacy-gevoelig’ en komen er ‘duizenden namen’ in voor. Van Naerssen – tevens executeur-testamentair van Brongersma’s bezit – zei dat vrijdag in het Radio 1-Journaal.
Een jaar na zijn dood in 1998 kregen de bestuursleden van de stichting ruzie over de nalatenschap, waaronder een omvangrijke collectie kinderporno. Voorzitter Van Naerssen, klinisch psycholoog en hoofddocent aan de Universiteit Utrecht, wilde de collectie inventariseren en na toetsing door justitie onderbrengen bij een wetenschappelijk instituut. De anderen wilden alleen het wetenschappelijke werk bewaren en de rest vernietigen.
De doofpot
[Bron Volkskrant 23/12/2000] Nadat Van Naerssen vorig jaar tegen de pers had gezegd dat de collectie kinderporno bevatte, nam het Haarlemse Openbaar Ministerie het merendeel in beslag (doofpot). Volgens het OM was de wetenschappelijke waarde van de collectie te verwaarlozen. Er was aanleiding tot zeker veertig strafzaken. De makers van de aangetroffen kinderporno komen volgens het OM uit binnen- en buitenland.
Officier van justitie Th. Bot bevestigt de tweede huiszoeking, maar noemt het ‘slechts een aanvulling op het eerder in beslag genomen materiaal’. Toen vond justitie veertig verhuisdozen met duizenden foto’s – een verzameling kinderporno ‘groter dan de Zandvoortse zaak‘ (een omvangrijke kinderpornozaak). Ook werd veel biografisch materiaal aangetroffen van onder anderen Brongersma zelf. De oud-senator had zijn aantekeningen echter deels gecodeerd opgeschreven.
Volgens Bot was justitie al ‘een heel eind’ met het ontrafelen van de codes, maar zocht het nog naar de sleutel die foto’s met personen kon verbinden (doofpot). ‘Het materiaal uit de tweede huiszoeking heeft ons iets verder geholpen.’
Of Brongersma daadwerkelijk namen van prominente Nederlanders noemt, wil Bot niet zeggen. EN HIER KOMT HET: Wel maakt hij duidelijk dat er in ieder geval geen sprake is van een Nederlands ‘roze ballet’, zoals in België een pedofielen-netwerk werd genoemd dat uit prominenten zou bestaan. DOOFPOT!
Luister aub naar deze uitzending met Marcel Vervloesem: